32-crisis?

De titel klinkt nu ook weer heftiger dan mijn bedoeling is, maar al een poos vraag ik me af: wat heb ik nou eigenlijk bereikt?

Op persoonlijk vlak ben ik heel tevreden. Ik ben getrouwd, heb twee kindjes, ben gelukkig en heb echt weinig te klagen en ook weinig meer te wensen. Behalve dan dat ik hoop dat ik de opvoeding van de kinderen zo goed mogelijk doe, etc. Maar op zakelijk vlak? Ik heb twee studies gedaan en daar ben ik echt wel trots op, maar verder? Soms heb ik het idee dat ik maar wat aanklungel en er gelukkig ook wat geld mee verdien.

Als fluitiste doe ik het best leuk. Ik ben geen topfluitiste en zal dat ook nooit worden (heb die ambitie ook niet), maar wat ik wel doe, vind ik leuk, daar werk ik hard voor en ik zie er nog steeds een stijgende lijn in. Zowel qua spel als qua ondernemerschap. Ik heb les en zie en hoor mijn niveau omhoog gaan. En ik heb elk jaar meer concerten, die ik bijna allemaal zelf regel middels acquisitie. Ik heb geen management en ben niet aangesloten bij iets of iemand die concerten voor mij regelt. Het is fijn om dingen zelf in de hand te hebben en het voelt goed dat ik steeds beter word als ondernemer.

Maar als onderwijskundige? Ik beschouw mezelf nog steeds als beginnende junior. Ja, dubbelop. Zo voelt het vaak. Ik heb nog niet zoveel bereikt en zie andere onderwijskundigen van mijn leeftijd waar ik dan wel eens flink jaloers op kan zijn.
De enige onderwijskundige functie die ik heb gehad sinds mijn afstuderen is bij ArtEZ hogeschool voor de kunsten. Aantal werkdagen per week variërend van een halve tot drie. Aan de ene kant wil ik graag drie dagen per week als onderwijskundige werken, omdat ik voor mijn gevoel dan pas echt iets kan ontwikkelen bij mezelf en ‘hogerop’ kan komen. Aan de andere kant: toen ik drie dagen per week als onderwijskundige werkte, vond ik dat echt teveel en had ik te weinig tijd voor de muziek. Dus ging er vrijwillig een dag af (en dat besluit had ik al genomen voordat er sprake was van kinderen; nu speelt dat aspect natuurlijk ook nog!). Maar met twee dagen heb ik altijd het gevoel van ‘net niet’. In twee dagen kan ik me te weinig op een onderwerp storten om mezelf erin te bekwamen, om me comfortabel te voelen bij een onderwijskundig onderwerp. Sommige aspecten gaan me wel goed af: zo schrijf ik best makkelijk en als onderwijskundige houd ik er bijvoorbeeld van om rapporten te schrijven van analyses/onderzoeken die zijn gedaan waarbij ik zorg dat ik de kern/belangrijkste informatie overzichtelijk weergeef. Dat vind ik leuk en dat kan ik ook. Maar verder voel ik me altijd de net-niet-onderwijskundige. Onderwerpen als toetsing en beoordeling van het onderwijs vind ik ontzettend interessant (en dan het liefst een beetje wiskunde erbij, dus zeg maar de technische kant van de toetsing), hierin heb ik dan ook mijn Master gevolgd. Maar op de een of andere manier komt het er nog niet zo uit als dat ik graag zou willen. Ligt dat aan het feit dat ik teveel tijd stop of wil stoppen in de muziek? Of dat ik in mijn huidige functie bij ArtEZ hier te weinig mee kan of mee doe? Zit ik op de verkeerde plek? Is er überhaupt wel een plek waar ik mij helemaal kan uitleven (niet al te ver van Meppel vandaan…) én ontwikkelen als onderwijskundige in de richting die ik graag zou willen? Wil ik überhaupt wel als onderwijskundige blijven werken? Of kan ik wel blijven zoeken, maar zoek ik naar een niet bestaande functie/plek? Ik weet het niet. Zou ik minder tijd in de muziek moeten stoppen en meer tijd in een onderwijskundige, of andere, functie? Voelt het nu als het juiste moment om die switch te maken? Nee, nog niet. Maar als ik langer wacht, ben ik weer wat jaartjes verder en voel me ik me waarschijnlijk nog steeds de net-niet-onderwijskundige. Ben ik dan niet al ‘te oud’ om alsnog de switch te maken? Of kan ik dan beter over een paar jaar een derde studie doen, zodat ik mijn passie kan volgen waar ik nu nog (te) weinig mee doe? Het werken met tieners/jongeren in een onderwijskundige setting (lekker vaag). Bijvoorbeeld een lerarenopleiding of coachopleiding, of…

Soms word ik echt gek van alle vragen die ik mezelf stel en van de onzekerheden. Dan verplicht ik me weer om er niet aan te denken en het pad te volgen dat ik nu volg: rustig aan op zoek naar een goede bestemming. Maar dat lijkt soms zo lang te duren, en ik wil altijd veel sneller… Ik ben al 32! Voor sommigen klinkt het jong, maar ik vind het al best oud.

Mijn doel op korte termijn is dat ik me wil blijven oriënteren. Op andere onderwijskundige functies, maar ook op totaal andere functies. Waarvan ik misschien niet weet dat ze bestaan en waar ik misschien wel naar op zoek ben! Weet jij nou een leuke functie, denk je: dit zou best eens iets voor Petra zijn, wil je me er dan op attenderen? Als het kan, loop ik ook graag eens met iemand mee, zodat ik een beter beeld krijg van bepaalde werkzaamheden. Ik vind het leuk om te werken, mezelf te ontwikkelen, te blijven leren, in een inspirerende omgeving met leuke mensen om me heen!