De eerste concerten met duo Puur van seizoen 15/16 vallen meteen in een lang weekend: vier concerten in vier dagen.
We starten op donderdag 13 augustus in een zorgcentrum in Zwolle. Het is 30ºC, bloedje benauwd, kleine zaal, laag plafond, maar het is een ‘fijn’ inspeelconcert dat nog goed gaat ook.
Vrijdag 14 augustus gaan we verder. Het is nog bloedjebenauwder (had ik al verteld dat ik een hekel heb aan een hoge luchtvochtigheid?). Annegreet is blijven logeren, zodat we vanaf Meppel in haar auto (met ARKO) naar Enschede kunnen rijden, concertlocatie nummer 1 van vandaag. In mijn concertkoffer zitten niet alleen meerdere setjes concertkleding, maar ook een – zeer multifunctionele – hydrofiel doek en – mocht ik nog een douchegelegenheid zien – een handdoek. Na zo’n 1,5 uur komen we op de Universiteit Twente aan waar we muziek zullen verzorgen tijdens een bedrijfslunch van de summerschool CuriousU. Ter plekke horen we de definitieve planning en pakken daarna ons achtergrondmuziekprogramma uit de tas. Op het podium van de opblaasbare ‘Stille evenementen’ tent waarvan de motor af en toe aan gaat ter voorkoming van instorting is het nog bloedjebenauwder dan in de auto. Wij spelen braaf door, negeren dat niemand luistert, de ‘stofzuiger’ af en toe aan gaat en dat er wespen en horzels af en aan vliegen. Als op een gegeven moment een harde en hoge piep klinkt, stoppen we toch maar even. Een stuk tape dat een lek afdekt, laat los. Als dat gefixt is, slaat ‘de stofzuiger’ minder vaak aan. Als we om 14.30 uur het wiegenlied van Brahms spelen en er niemand op- of omkijkt, besluiten we dat het tijd is om te stoppen.
We zetten onze reis voort naar Doetinchem, concertlocatie nummer 2. In de auto met ARKO. Ik doe even lekker mijn ogen dicht; mijn dag begon zoals gewoonlijk al om 6.00 uur in tegenstelling tot Annegreet haar dag die enkele uren later aanving. We zijn veel te vroeg in Doetinchem, strijken op een terras met loungebanken neer, drinken cola en water, eten kaas, komen tot de conclusie dat we eigenlijk ontzettend leuk werk hebben, en bestellen vervolgens een hapje eten. Ik zie verschillende liflafjes voorbij komen: borden met eten waar het waarschijnlijk gaat om de kwaliteit en niet om de kwantiteit, maar ik heb, zoals altijd, gewoon behoefte aan een bord vol met eten. (We hadden naar een ander tentje kunnen gaan, ja, maar Annegreet had de harp binnen neergezet omdat de auto te warm was voor de harp en we wilden niet nog meer slepen dan nodig was.) Een mozzarellasalade als voorgerecht kan ook in XL wat we dus doen, en bestellen er voor de zekerheid nog een puntzak friet bij. Geen overbodige luxe.
Aardig voldaan gaan we in de auto nog wat lezen en dan is het eindelijk tijd om naar de Driekoningenkapel te gaan waar we een uitstekende gastheer treffen! Een uitstekende gastheer is in mijn ogen iemand die ons niet een uur lang beluistert en bevraagt, maar even belangstelling toont, de nodige informatie verschaft en ons dan met rust laat.
De kapel voelt koel aan, maar schijn bedriegt. Tijdens dit concert heb ik het zelfs nog warmer dan ’s middags. Lang leve mijn hydrofiel doek. Ondanks de bloedjebenauwdheid speel ik wel heel fijn. Na afloop brengt Annegreet me naar station Deventer waar ik de trein natuurlijk net mis. Dankzij werkzaamheden doe ik zo’n 2 uur over Deventer-Meppel, maar gelukkig heb ik een goed boek bij me (Wild – Cheryl Strayed) en is in korte broek de temperatuur om 23.30 uur nog steeds aangenaam.
Ik duik om 0.35 uur, gedoucht en wel, mijn bed in en zie uit naar mijn beloofde ‘uitslaapochtend’ (wat inhoudt dat Bernd de ochtenddienst doet). (Voor sommigen klinkt 0.35 misschien niet zo laat, maar als je levende 9-maanden wekker elke ochtend rond 6 uur gaat en je weet dat je het beste functioneert met 7 – 8 uur slaap per nacht, dan is 0.35 wel laat.)
Op zondag 16 augustus gaat het concertweekend door: een concert in Soest staat in de agenda. Het is een kleine 20ºC kouder dan vrijdag. Dit keer dus geen jurkje met blote benen, maar een jurkje met onderjurk, panty en een vestje. Taxi Annegreet haalt me van en brengt me naar station Amersfoort en dankzij mijn gratis 2-1 klas ticket van de NS zit ik zowel de heen- als de terugweg comfortabel in een rustige coupe.
Het concert gaat goed, er is veel belangstelling en na afloop komen er nog wat mensen naar ons toe om complimenten te geven. Dat is altijd leuk natuurlijk, maar het fijnste vandaag vind ik de eerlijke feedback van een iemand die een professioneel zanger blijkt te zijn. Naast complimenten over onze professionaliteit in spel en aankondigingen geeft hij wat adviezen die ik zeker meeneem de komende tijd. Een daarvan is een verpakt compliment: ik speel professioneel, maar ik straal het minder uit. Ik mag van hem meer zekerheid uitstralen en daar komt bij mij het woord ‘arrogantie’ om de hoek kijken. Ik wil zeker 100% zelfverzekerd overkomen, maar ook zeker 0% arrogantie uitstralen. Hier valt dus voor mij wat te onderzoeken.
Ik heb een leuk weekend achter de rug.
P.s. voor degenen die denken dat ik alleen maar leuke dingen doe in zo’n weekend: wat ik ook nog heb gedaan: kinderen naar schoonouders gebracht voor dagje oppas, opgeruimd, wc’s geboend, boodschappen gedaan, de stad in geweest voor alle dingen die al eeuwig op de ‘stad’lijst stonden, nieuwe voorraad potjes fruit en warm eten voor Karlijn gestoomd/gekookt/gestampt, kinderen in bad gedaan en tussendoor de kinderen vermaakt en meer dan genoeg luiers verschoond. Wat is het soms toch heerlijk om dan de deur achter me dicht te trekken om op pad te gaan 🙂