In maart lees ik De Helweek en besluit daarna wel een helweek te gaan doen, maar niet zo streng als hij in het boek beschreven staat. Ik praat daarna met verschillende mensen over het doel van een helweek voor mij. Ik wil graag dingen buiten mijn comfortzone gaan doen. Past daar een strak regime bij? Nee, want dat is niet buiten mijn comfortzone.
Ik besluit, al tijdens het lezen van het boek, uitdagingen meteen op te pakken. Zo maak ik een dagplanning voor de dagen waarop ik het heel druk heb, of heel druk denk te hebben, zodat ik zeker weet dat alles gebeurt wat ik voor ogen heb. Ik merk dat dat voor mij werkt.
Ik neem contact op met iemand die ik al jaren niet heb gesproken. Ik vraag me met enige regelmaat af waarom we geen contact meer hebben, dus ik trek de stoute schoenen aan en stuur een mail met de vraag of ik langs kan komen. Het kan en mag en het is goed zo.
Ik sta ’s ochtends iets eerder op, rond 6.15, zodat ik rustiger het ontbijt kan klaarmaken en iets meer tijd heb voor de kinderen. De kinderen worden er ook rustiger van; ik projecteer mijn haast niet op hen. Win-win-situatie, want ik voel me veel fitter nu ik meteen uit bed ga als de wekker gaat en niet nog een half uur blijf dommelen. Dan ga ik namelijk raar dromen, word ik heel moe, en dat werkt de hele dag door, negatief.
Ik zie in het kerkblad dat er wakkere volwassenen nodig zijn tijdens de paaswake die de tieners gaan doen van Stille zaterdag op Zondag 1e Paasdag. Een stok achter de deur om een (halve) nacht wakker te zijn. Ik meld me aan voor de shift vanaf 3.00 uur. Vervolgens slaap ik voor 2.25 ook amper (‘heb ik echt mijn wekker wel gezet?’ ‘hoe laat ik het nu?’ ‘ik moet plassen’ ‘word ik wel wakker van de wekker?’). Om 2.25 uur gaat mijn wekker, heel hard, daar kon ik onmogelijk doorheen slapen, en om 2.45 uur stap ik op de fiets op weg naar de kerk. Na een nachtwandeling met de tieners wordt het spel ‘Wie is de Judas’ vervolgd, hebben we een mooie Paasviering rondom de paaskaars en beklimmen we de toren van de kerk om de zon te zien opkomen. Wauw! Om 7 uur ben ik weer thuis en voel me nog best wakker. We besluiten om nog naar de Paasdienst te gaan, maar die duurt me wel erg lang en ik ben blij dat ik niet van mijn stoel gevallen ben van de slaap. Thuis merk ik weer de gevolgen van weinig slaap: mijn korte lont (alhoewel ik nu niet zwanger ben). En ben blij dat we over het algemeen goed-slapende kinderen hebben en geen baby meer die ’s nachts de fles moet. Na de lunch ga ik met Karlijn een middagdutje doen en dan houd ik het goed vol tot 21.45 uur. Een goede nacht slaap zorgt ervoor dat ik de dag erna weer helemaal fit ben.
Ik ontspan meer; deels doordat het rustig is met werk, deels doordat ik het mezelf verplicht. De tijd die ik met de kinderen heb besteed ik ook daadwerkelijk meer aan de kinderen.
Ik ben bewust bezig met vriendelijkheid naar mijn fluitleerlingen, sowieso naar kinderen in het algemeen. Het gaat me nog niet altijd goed af; ik heb nog steeds niet veel geduld, maar ik sta er van tevoren vaker bij stil. Van veel kinderen die ik tegen kom weet ik de thuissituatie niet; van sommigen weet ik het ook wel. Ik zeg vaker tegen mezelf dat ik vriendelijk moet zijn en door de vriendelijke benadering kan laten weten dat er aardige mensen in de wereld zijn die het beste met hen voor hebben.
En is draag make-up! Wat ik zo ongeveer had gezworen om nooit te gaan doen in het dagelijks leven (met een feestje maak ik nog wel eens uitzondering) doe ik nu al een paar maandjes. Tot nu toe houd ik het bij mascara, maar dat is al zo’n verandering dat ik er nog dagelijks aan moet wennen. En elke keer concludeer dat met echt leuker staat dan zonder. Wie weet ga ik nog eens een make-up advies vragen/workshop volgen.
Ik doe geen helweek, maar pas elementen dus meteen toe in mijn dagelijkse leven. Dat is blijkbaar mijn manier van het maken van een leuker en beter leven. Ik ga mezelf verplichten het boek elk half jaar te lezen, zodat ik scherp blijf en niet terugval ik oude gewoontes. Tenzij oude gewoontes beter blijken te zijn dan de nieuwe natuurlijk.