7 weken

In augustus heb ik ruim voldoende werk: ik ga een paar dagen op tournee met Annegreet en de overige dagen vullen zich met het schrijven van digitale items voor een methode van een mbo-opleiding. Begin september heb ik nog wat afspraken staan en daarna is mijn agenda leeg en komt er even niets in mijn mailbox. Hmm, dat heb ik eerder gehad, ik word niet meteen onrustig. Ik besluit mijn to-do list maar weer eens af te werken, wat meer fluit te gaan studeren, wat actiever te gaan netwerken, met wat mensen af te gaan spreken en meer te gaan sporten. Dit leidt tot een verrassende periode.

Ik spreek veel mensen en ga veel op pad, spreek heel veel mensen en ga heel veel op pad.

Muziek
Omdat harpiste Annegreet de hele maand september op vakantie is, heb ik geen concerten met duo Puur. Die tijd gebruik ik om meer en effectiever te gaan studeren. Ik plan een les in bij Egbert Jan Louwerse en bereid deze eens goed voor (neem o.a. videofragmenten mee die we bespreken en ik schrijf van tevoren mijn leervragen op). Deze les geeft me weer zoveel inspiratie en zelfvertrouwen dat ik het eerstvolgende concert weer veel beter speel dan het laatste concert dat ik gaf. Ik merk dat een maand echt studeren mijn spel heeft verbeterd. Ik gebruik de ‘vrije’ tijd om meer concerten te regelen en dat loopt als een trein. Zoveel concertaanvragen heb ik nog niet eerder gehad in zo’n korte tijd. Ik weet er zo’n twintig te regelen in deze weken. Ja, allemaal (goed of in elk geval voldoende) betaald. De agenda vult zich weer goed. Ook maak ik concrete plannen voor een promofilm van duo Puur, werk dit alvast een beetje uit, en bedenk ik hoe onze concerten nog beter kunnen.

Onderwijskundig
En dan het onderwijskundige werk. Ik spreek veel (nieuwe) mensen tijdens bijeenkomsten, zoals de waarderingsdag van Uitgeverij Sarphati in Amsterdam en een overleg van dezelfde uitgeverij, in Den Haag, waar ik met iemand naar toe carpool. Gesprekken in de auto zijn vaak waardevol en zo ook dit gesprek (dank Karin). Ik ben wat actiever op LinkedIn, haal wat oude contacten aan en ga naar verschillende bijeenkomsten. Zo bezoek ik een lezing van Jim Stolze (georganiseerd door de PCBO Academy) die het heeft over de trends en ontwikkelingen in het onderwijs en volg ik een workshop Succesvol door persoonlijk leiderschap van Rien Mook (georganiseerd door Meppel United) die mooi aansluit op de lezing van Jim Stolze. Ik heb wel eerder intensief gewerkt aan persoonlijk leiderschap, maar daarna is het wat naar de achtergrond verschoven. Rien maakt me er weer alert op waardoor ik weer aan de slag ga met het formuleren van persoonlijke en zakelijke doelen. Ik ga naar een inspiratiesessie ‘Lef tonen!’ door Pauline de Wilde (georganiseerd door ZP Meppel) waar ik weer een schop onder mijn kont krijg om nog meer lef te tonen. Dat heb ik afgelopen jaren al best vaak gedaan, maar het kan altijd beter natuurlijk. Pauline vertelt persoonlijke anekdotes die me weer leren: niemand is perfect, als je lef toont, ga je soms op je bek, maar je bereikt ook meer dingen dan wanneer je geen lef toont. We moeten onder anderen opschrijven wat de voor- en nadelen zijn van het tonen van lef; dat geeft me weer de bevestiging dat het ontzettend goed is om lef te tonen. Ook mogen we anderen in de zaal een briefje geven met daarop kwaliteiten van de ander waarvan wij denken dat ze die hebben. Puur op basis van de eerste indruk. Ik krijg twee kaartjes. Een met ‘intelligent’ en een met ‘heel stipt – punctueel werken’. Mijn avond is goed 😊 Aan mijn kledingstijl zien ze het niet af (ik draag een spijkerbroek met een zwart-wit gestreepte a-symmetrische hoodie en zwarte lakschoenen). Blijkbaar straal ik dan toch deze kwaliteiten uit (want het klopt inderdaad, als ik van mezelf mag zeggen dat ik intelligent ben 😊). En ik meld me (eindelijk) aan bij NetOO, een netwerk van onderwijskundigen die zelfstandig ondernemer zijn op het gebied van de onderwijskunde. Ik houd onderwijskundige vacatures in de gaten en zie op een avond zo’n leuke vacature bij een kleine educatieve uitgeverij dat ik de dag erna meteen bel, de week erna nog eens een telefonisch gesprek heb waarna een paar weken later een goed gesprek volgt. Men ziet mij niet in de functie waar ik op solliciteerde, maar men ziet wel kwaliteiten die elders inzetbaar zijn in deze uitgeverij. Ik kan al meteen met een klus aan de slag. Ook heb ik nog een gesprek bij een andere organisatie waar ik voel dat ik best wel werk kan verrichten, maar waar ik voel dat ik nog te weinig ervaring heb voor de ‘grotere’ klussen. Dat contact ligt nog open. Gelukkig rollen er wel nog wat kleine klussen in mijn inbox, zodat ik me niet helemaal hoef te vervelen.

Dus…
Tijdens mijn supervisietraject, dat ik enkele jaren geleden volgde, maar dat zo’n indruk heeft gemaakt dat ik er nog regelmatig aan denk, heb ik geleerd om (nog meer) pro-actief te zijn. De opsomming hierboven zegt mij dat dat inmiddels wel gelukt is. Ik ben pro-actief, toon lef, heb even minder werk te doen (gelukkig geef ik wel mijn wekelijkse fluitlessen en heb ik wat concerten te spelen), maar ga niet bij de pakken neerzitten (ook al baal ik soms echt wel dat ik het niet drukker heb!). Ik neem de tijd om na te denken, werk gerelateerde literatuur te lezen en ideeën uit te werken.

Ik ben weer klaar voor wat nieuws!

Kort fotoverslag: