Duo Puur ging op tournee! Hoe dat zo kwam? Zo:
In februari 2016 worden we gevraagd om weer een concert op Terschelling te geven. Het lijkt me leuk om dit te combineren met wat andere concerten, voorafgaand, zodat we niet voor één concert naar het noorden reizen. Annegreet is ook enthousiast. Ik ga aan het mailen en het bellen en een maandje later heb ik 11 concerten geregeld. 11 concerten in 5 dagen. Ik zoek en vind een leuke en betaalbare B&B: It Noflik Stee. Het ligt mooi centraal tussen al onze concertlocaties in, een perfecte uitvalsbasis.
Hieronder volgt een een puntsgewijze samenvatting van de tournee. Voor wie het leuk vindt om een verslag van dag tot dag te lezen: scroll naar beneden en je komt het verslag vanzelf tegen.
– Fysiek is het best zwaar, zoveel keer een concert geven. Mijn schouders en nek gaan op dag 2 al vast zitten (maar op dag 4 heb ik nergens meer last van) en het enige wat ik ertegen kan doen is blijven bewegen tussen de concerten door. Gelukkig is het bed in de B&B perfect voor mij.
– Het is best fijn om even zonder kinderen op pad te zijn en ze aan Bernd over te laten. Om even alleen te denken aan waar we moeten spelen, hoe laat we er moeten zijn en te zorgen dat we kwaliteit leveren.
– Ik vraag me af wanneer ik beter speel: ’s ochtends wanneer ik niet goed, of helemaal niet, ben ingespeeld, maar fris en fruitig ben, of ’s avonds wanneer ik goed ben ingespeeld, maar niet zoveel concentratie meer heb.
– We hebben een goed programma gekozen. Zowel voor onszelf (het is niet te zwaar waardoor het goed vol te houden is) als voor het publiek. Het programma bestaat uit licht-klassieke werken met hier en daar een ‘evergreen’ of meezinger.
– Soms heb ik geen idee in welke stad of welk dorp ik me bevind. Elk dagdeel zijn we ergens anders!
– Ik had me een paar dagen gezond eten voorgesteld en ik wilde niet teveel geld uitgeven aan eten. Annegreet had een andere voorstelling van deze dagen: die wilde vooral lekker eten. Ik stelde mijn verwachting bij en heb heerlijk geluncht en gedineerd 🙂
– Ik vraag me op dag 2 af wat ik nou het leukste vind van zo’n tournee. Het spelen zelf niet eens zo. Van elf keer dezelfde muziek spelen krijg ik wel eens genoeg, maar vooral de bewoners in zorgcentra een leuke dag bezorgen, dat vind ik leuk. Net zoals het even compleet in het hier en nu leven en niet bezig zijn met wat er allemaal nog moet gebeuren (huishouden bijvoorbeeld). En last but not least: alhoewel het soms een beetje als vakantie voelde, was het gewoon werk en kregen we voor alle concerten betaald.
– In zorgcentra in noord-west Friesland valt nog veel winst te behalen wat betreft klassieke muziek. Er komen vooral veel shantykoren wat we begrepen, maar erg weinig klassieke musici, terwijl we op alle locaties uitgenodigd zijn om terug te komen. We hopen dat we een beetje verandering hebben gebracht in de programmering van de muzikale activiteiten.
– Als je vijf dagen op elkaars lip zit tijdens werk- en vrije tijd, leer je elkaar nog beter kennen. De goede eigenschappen, maar ook de minder goede 🙂 De kunst is om daar goed mee om te gaan (en die kunst beheersen we nog niet perfect). Te blijven praten en dan wat ons betreft met name over de wederzijdse verwachtingen van zo’n tournee. Over de invulling van de (spaarzame) vrije tijd. Of uitspraken die we doen die bij de ander niet vallen zoals ze bedoeld zijn. Ach, in elke relatie komen strubbelingen voor, zo ook in onze relatie. Zo’n tournee willen we zeker nog eens doen, maar dan met van tevoren uitgesproken verwachtingen. En een dag minder. Komt goed, hè Annegreet? 🙂
Vrijdag 19 augustus is het dan zover. We vertrekken om 8.30 uur uit Meppel, zodat we ruim op tijd voor ons eerste concert in Franeker aanwezig zijn. We hebbend de primeur: er is nog nooit eerder een klassiek optreden geweest. De reacties zijn gelukkig dusdanig dat dit ook niet de laatste keer zal zijn. We rijden naar de volgende locatie, zetten de harp daar neer en bezoeken de Jumbo. We lunchen in de zon op het gras met lekkere yoghurt, fruit en granola. ’s Middags hebben we in Leeuwarden opnieuw een primeur: ook hier hebben ze niet eerder klassieke muziek gehad. We rijden naar de volgende concertlocatie in Tzum waar we weer de harp neerzetten. Vervolgens gaan we een hapje eten in Franeker. Wat heerlijk! Ook het avondconcert is leuk, maar ik merk dat ik al aardig op ben. En ik moet nog 8 concerten! Ik begin last te krijgen van mijn nek en schouders en mentaal is het ook klaar voor die dag. We checken in bij de B&B, ontmoeten de supergastvrije gastheren en treffen een uitstekende B&B aan met goede bedden. Desondanks slaap ik slecht, zoals altijd de eerste nacht zonder Bernd.
De volgende ochtend, zaterdag 20 augustus, maak ik een korte ochtendwandeling en om 8 uur kunnen we aanschuiven voor het ontbijt. Met goedgevulde buiken gaan we op weg naar Franeker. Ook op deze locatie is, verrassend, nog niet eerder klassieke muziek geweest, en na ons concert zal het ook niet de laatste keer zijn. Wat een geweldig publiek: wat zwaarder dementerend, maar heerlijk eerlijk!
Ik heb nog een kwartier de tijd om mijn basisschoolvriendinnetje uit Dokkum te bezoeken die in Franeker woont. Fijn om haar weer even gezien te hebben. We rijden naar de locatie in Harlingen, zetten daar onze spullen neer en lunchen in de stad. We hebben steeds 2 – 2,5 uur pauze voordat we op de volgende locatie willen zijn; tijd genoeg om wat te eten en even wat te lezen of te puzzelen. En ook op deze middaglocatie geldt: er is niet eerder klassieke muziek geweest. De opkomst is geweldig; er moeten koffiemokken bij worden gezet. We spelen een goed concert en mensen zijn weer blij. We pakken de boel weer in en gaan naar Wyns, waar we wederom eerst de harp weg brengen en dan razendsnel een (heerlijk) hapje eten. ’s Avonds spelen we in een particulier huis met zwaarder dementerenden. Er is zelfs een oud-pianiste uit Amsterdam bij die, gelukkig :), heel enthousiast is. Maar eerlijk is eerlijk, we deden vanavond dan ook even net iets beter ons best nadat we hoorden dat er een ‘prof’ in ‘de zaal’ zat.
We zijn over de helft! We hebben zes concerten gehad, nog vijf te gaan!
Op zondagochtend 21 augustus rijden we weer naar Franeker (Franeker heeft nogal wat zorgcentra). Het is dat we net (teveel) hebben ontbeten, anders ging dat stuk zondagstaart van de bakker er nog wel in! Dit concert gaat tot nu toe het minst goed. De akoestiek is echt niet fijn, ik ben moe, ondanks een goede nacht. Ik heb goed kunnen inspelen, maar ik begin te merken dat dit alweer het zevende concert is. We slaan ons er uiteraard wel aardig goed doorheen en na afloop krijgen we Friese chocolaatjes, jummie… We genieten van het aangeboden soepje, wachten de ergste bui af en vertrekken naar Harlingen. We halen wat te eten bij de supermarkt en lunchen lekker eenvoudig in het restaurant van de volgende locatie. We zijn er al om 12.45 uur en het concert begint om 15.00 uur. Ik besluit om mijn boek uit de tas te halen en een uurtje te gaan lezen. Bij het concert komen veel mensen luisteren. Veel mensen die niet meer kunnen praten. Het is fijn te zien dat er ook familieleden zijn. Als je niet meer kunt praten, lijkt het bezoeken van een concert ons een goede tijdsinvulling. Zo en je samen en zit je elkaar niet alleen maar aan te staren. Ondanks dat veel mensen niet praten, is het erg onrustig. In het aansluitende restaurant (dat niet afgesloten is), is het erg druk met mensen die wél praten. Bij ons publiek wordt hier en daar een glas omgestoten en kibbelen twee oude dames op de voorste rij. De hele tijd. De akoestiek maakt een hoop goed: het plafond is heel hoog. ’s Avonds zijn we vrij en besluiten we naar de B&B te gaan. Ik ga een stukje wandelen (8 km) en Annegreet gaat heerlijk koken. Daarna halen we nog een ijsje en liggen op tijd in bed.
Nadat ik om 5 uur ’s nachts moet plassen, kan ik niet meer in slaap komen. Muggen. Ik kil er een paar, blijf uiteindelijk maar liggen en val toch nog in slaap en word wakker van de wekker om 7.45 uur. Na het ontbijt, maandag 22 augustus, nemen we afscheid van de gastheren Elmar en Gijs en rijden we naar de concertlocatie in Leeuwarden. Het publiek daar heeft voornamelijk een psycho(geriatrische) achtergrond en de meesten daarnaast ook nog somatisch. Er zijn ook best wat ‘jonge’ mensen bij en dat vind ik wel confronterend. Relatief jong en dan al in zo’n huis opgenomen.
Na het concert pakken we snel in en rijden we naar Harlingen waar we ’s middags met de boot naar Terschelling gaan. Het regent en we zijn gedoemd om met alle anderen binnen in de boot te zitten. Eenmaal op het eiland zetten we de harp in de kerk waar we ’s avonds het concert verzorgen. Bij mijn nicht Marianne drinken we een kopje thee, eten we ’s avonds mee en blijven er ook slapen. Tussen het theedrinken en het avondeten hebben we nog een kleine twee uren niets te doen en we kunnen de elektrische fietsen van Marianne gebruiken. Ik wil en ga nog even langs mijn oma en spreek meteen nog wat andere familieleden. Daarna sjees ik met 30 km/u naar het strand in Hoorn en ga daar een kwartier zitten en geniet van het uitzicht op het strand en de zee. Zo fijn!
’s Avonds is het concert in Hoorn. Hier is de hele tournee om begonnen! Voor het grootste deel spelen we hetzelfde repertoire als de rest van de week. Mijn solostuk (een Fantasie van Telemann) vervang ik door Night Music van Ton de Leeuw. Ik ken de akoestiek van de kerk en weet dat Night Music daar goed tot zijn recht komt. Het concert wordt goed bezocht, er zitten zo’n 100 mensen in de kerk. We spelen fijn, mijn Night Music gaat ook zoals ik zou willen, ik ben tevreden.
Na een goede nacht en een goed ontbijt vervolgen we onze weg op dinsdag 23 augustus naar West waar we ons laatste concert spelen in het zorgcentrum aldaar. Om 12.30 uur nemen we de boot terug; vijf uur eerder dan gepland. Maar we willen graag naar huis en er is nog genoeg plek op deze middagboot. Om 16.00 uur zet Annegreet me thuis af.
Het was me een tournee. Vijf dagen, maar het voelde als twee weken. Met wat aanpassingen zeker voor herhaling vatbaar!