Op de middelbare school was ik een kei in enen halen voor het vak Engels. Hoeveel tijd ik er ook in stak, Engels bleef abracadabra voor mij. In tegenstelling tot Wiskunde B, het enige bètavak dat ik in mijn vakkenpakket had en ik ook nog eens erg leuk vond.
Mijn Bachelor Onderwijskunde was helemaal Nederlands. Toen kwam mijn Master, een Engelstalige. Alle vakken werden gegeven in het Engels, de presentaties moesten in het Engels, de verslagen moesten in het Engels. De boeken waren Engels. Ik had namelijk buitenlandse medestudenten. En Anke en Rianne, gelukkig, waar ik Nederlands mee kon praten. De scriptie mocht, hoera, wel in het Nederlands. In dat jaar is mijn Engels duidelijk beter geworden. Althans: het vak-idiotenengels. Want een normaal huis-tuin-en-keuken-gesprekje in het Engels is nog steeds aardig abracadabra voor mij. Als iemand aan me vraagt: “Hi, how are you doing?” heeft diegene toch niets aan een antwoord als “Thank you, I’m fine. Well, I studied Educational Evaluation and Assessment. Did you know that the one of most important thing of a test are validity and reliability? If you want, I can tell you a lot of item and exam development and some theories.”
Dus besloot ik me op te geven voor de cursus Engels voor gevorderden. Vanavond is de eerste les, van de 20. Ik hoop dat ik na deze cursus beter huis-tuin-en-keuken-gesprekjes kan voeren en me niet van tevoren helemaal moet voorbereiden op zo’n gesprek. Dat ik niet meer zenuwachtig ben of word als ik Engels moet praten. Wordt vervolgd!