Enkele maanden geleden was ik in het Volkenkunde museum in Leiden. Ik was een weekend samen met Bernd weg. Op zaterdag wilden we een fietstocht maken, maar helaas regende het de hele ochtend (en aangezien ik al zo’n vijf jaar niet meer kan uitslapen door de komst van de kinderen lukt het me helaas ook met geen mogelijkheid meer als de kinderen even weg zijn). We hebben allebei een museum jaarkaart, het Volkenkunde museum was van alle musea het meest dichtbij onze B&B en bovendien op tijd open, dus de keuze was snel gemaakt.
We troffen een tijdelijke Boeddha tentoonstelling. Elke zaal of gang had Boeddhabeelden uit een bepaald land. Ook werd er informatie gegeven over het boeddhisme in dat land. Zo kwam ik erachter dat ‘het’ boeddhisme niet bestaat, maar dat elk land een eigen vorm van boeddhisme kent. Vroeger, op de middelbare school, was ik altijd al geïntrigeer
d door andere godsdiensten. Zoveel goden, zoveel rituelen, dat kende ik als christen niet. Nog steeds heeft het mijn interesse.
Tijdens mijn Master Onderwijskunde ontmoette ik iemand uit Bhutan: hij zat in mijn klasje met nog vier anderen. Hij was voor mij een voorbeeld van op en top boeddhist. De rust die hij ALTIJD uitstraalde, ongelooflijk, het hele jaar lang.
Een gedeelte van het boeddhisme spreekt me nog steeds erg aan. Liefdevolle vriendelijkheid, wijsheid, zelfonderzoek. Verder zijn er veel aspecten die me niet aanspreken. Zoals die Boeddhabeelden. Ik vind ze mooi en intrigerend om ze te zien, maar no way dat er zo’n beeld in mijn huis komt. Ik las in het museum dat de huidige boeddhisten zich niet bezig houden met de oorsprong van hun religie/filosofie/godsdienst en of het waarheden bevat, maar dat ze zich voornamelijk laten leiden door de overlevering van alle verhalen. Dat vond ik iets tegenstrijdigs hebben: je bent zoveel bezig met meditatie, zelfonderzoek, verlichting etcetera en je weet niet op welke waarheid dit allemaal gebaseerd is.
Een deel van het boeddhisme vind ik dus erg interessant; ik zou bijvoorbeeld ook meer met mindfulness willen doen. Het ontbreekt me zo nu en dan nog wel eens aan in het NU zijn. Maar dan zonder zweverig gedoe en niet te herleiden naar een of andere god die niet de God is waar ik in geloof. Laat mij maar lekker naar de PKN-kerk gaan en genieten van het orgelspel van Mannes.
P.S. we zijn zo’n drie uren in het museum geweest. De vaste tentoonstelling was ook de moeite waard, dus mocht je nog eens in de buurt van Leiden zijn en veel over alle volken in de wereld willen weten, het is een aanrader! De Boeddha tentoonstelling is er inmiddels niet meer, maar in het Tropenmuseum in Amsterdam is er wel één, te zien tot 29 januari 2017. Grote kans dat het dezelfde tentoonstelling is.
Mooi en respectvol geschreven.
Dank je wel!