Meivakantie

Een kleine twee jaar geleden schreef ik deze blog, over een zeer enerverende vakantie. Nou, ook onderstaand verhaal is weer het vermelden waard.

We hebben vanaf de kerstvakantie geen vrij meer gehad, mijn hoofd is wel toe aan ontspanning, dus we gaan een midweek weg. De bestemming is Duitsland, want dat was een vorige keer zo goed bevallen. We houden het wel iets dichterbij huis en boeken een appartement in Neuastenberg, vlakbij Winterberg. De autoreis gaat zonder problemen, de kinderen kijken naar buiten en accepteren dat we nu eenmaal langer dan een uur in de auto moeten zitten. Het huisje is heerlijk ruim, heeft een supermooi uitzicht over het dal en aan alles is gedacht: volledige keukeninventaris, boeken voor jong tot ouder, spelletjes voor jong tot ouder, tijdschriften voor jong tot ouder, toiletartikelen, wc-papier. De kinderen slapen elke dag uit tot 7.30 uur, zijn vrolijk, genieten van de rust en van de omgeving. En wij (dus) ook.

We doen leuke dingen: gaan meerdere keren met de kinderen rodelen (kinderen willen vaker en vaker), bezoeken de Kappe Erlebnisberg (inclusief de ‘enge’ hoge brug), wandelen zonder gezeur naar de top van de Kahler Asten, en weer naar beneden, gaan zonder huilende kinderen met de kabelbaan de Ettelsberg in Willingen op, eten in restaurantjes en de kinderen passen de regels van een restaurant toe (niet rennen, zachtjes praten, zonder te zeuren je eten opeten), brengen een middag door in een zwembad. Na vijf dagen zit de vakantie er alweer op en vertrekken we met een fijne week in ons achterhoofd naar huis. De autorit naar huis verloopt ook weer zonder problemen.

En weet je wat nu zo leuk is? Zo was onze vakantie ook daadwerkelijk! Hoera, wat een feest om zo’n leuke week te hebben! Natuurlijk zeurden de kinderen wel eens, gaven we iets sneller toe, gooiden we met regelmaat een pakje crackers naar achteren in de auto, kochten meer ijsjes dan normaal, hoefden er geen korstjes en groenten te worden gegeten om een volgend broodje of een toetje te krijgen, luisterden we alleen maar naar Bert en Ernie en Kinderen voor Kinderen in de auto, gooide ik Karlijn sneller dan anders op mijn rug in de rugdrager, maar ach, zo was het voor iedereen leuk 😊

Op naar de zomervakantie!