Eerste concert van seizoen 14/15

Vorige week schreef ik over het laatste concert van seizoen 13/14. Afgelopen zondag gaf ik het eerste concert van het seizoen 14/15 en deze dag gaf mij ook weer genoeg inspiratie voor een blog.

Ik heb met duo Puur twee concerten gepland staan vandaag: ’s middags in de Werenfriduskerk in Elst en ’s avonds in Kulturhaus in Kalkar-Wissel. We gebruiken deze concerten voornamelijk om nieuw repertoire te proberen, een soort try-out dus. Komend jaar spelen we een aantal nieuwe stukken en het is fijn dat we voor mijn zwangerschapsverlof al wat stukken gespeeld hebben, zodat we ons na mijn verlof kunnen concentreren op de andere nieuwe werken.

We komen aan in Elst en zien een supermooie kerk.

Het is alleen wel wat koud, dus ik besluit mijn lange mouwen-concertkleren aan te doen in de hoop dar mijn vingers niet al te koud worden. Er zijn niet zoveel mensen, maar we spelen nog altijd liever voor weinig mensen die geïnteresseerd luisteren dan voor een zaal vol met mensen die het eigenlijk niet interesseert wat we doen.

We spelen een programma van een uur. ‘Oude’ stukken die we spelen zijn Entr’acte van Ibert, Sonate per flauto e arpa van De Vries Robbé en de Sonate in G-dur van C.P.E. Bach. Stukken die we lang geleden hebben gespeeld en weer hebben opgepakt zijn Rêverie van Debussy, Sicilienne van Fauré, Piece en forme de habanara van Ravel en Variations on a Theme by Rossini van Chopin. Ons nieuwe werk vandaag is Moderen van Nielsen, bestaande uit drie korte deeltjes. Annegreet speelt nog een solosonate van Natra (modern en supermooi; het was voor mij de eerste keer dat ik hem van haar hoorde) en ik een Fantasie van Telemann. Althans, was de bedoeling. We dachten dat we alles goed getimed hadden en binnen het uur zouden blijven, maar we blijken meer muziek dan een uur te hebben (of we praten teveel…) en skippen ter plekke Telemann. Wat ik niet zo heel erg vind, omdat de vermoeidheid wel een beetje begint toe te slaan en Telemann op het eind geprogrammeerd staat. Mijn verkoudheid blijkt ook nog niet over te zijn. Dat merk ik bij CPE Bach ineens: er zit slijm in mijn keel, snot loopt uit mijn neus en mijn keel klapt gewoon dicht op sommige momenten! Lichte paniek, want een dichtklappende keel betekent geen geluid. Ik speel door, zo goed en zo kwaad als het gaat; de tranen springen me zelfs in de ogen doordat ik amper kan ademhalen, maar ik bereik het einde. Min of meer. En dan moet Chopin nog komen, het stuk waar we het concert mee eindigen. Een mooi thema met leuke variaties. In E groot. Ik vind het de meest vervelende toonsoort. Ik overleef het, maar vraag niet hoe, ik weet niet hoeveel tonen er niet hebben geklonken door de dichtklappende keel. Ben blij dat er geen opnames zijn gemaakt (toch???) en ben echt niet tevreden. Gelukkig blijf ik niet in de mineur hangen (o.a. geleerd bij de supervisie) en kijk ik terug op een verder mooi concert waarin ik wel goed heb gespeeld en mooie stukken heb laten horen.

Daarna rijden we naar Duitsland, naar Kalkar-Wissel om precies te zijn.

We zijn te vroeg en eten onze boterhammetjes en salade in de heerlijke nazomerzon op. Annegreet besluit een dutje te gaan doen in de auto en ik ga een stukje wandelen. Kom onderweg toch een fantastisch restaurant tegen (ik ben dol op Duits eten):

Maar ik heb al gegeten, én: het restaurant is dicht. Oef, anders was ik misschien nog wel naar binnen gegaan ook.

Een uur voor het concert melden we ons bij het Kulturhaus, een mooie locatie waar onder andere repetitieweekenden plaatsvinden en zo nu en dan ook een concert. Zoals vanavond. Ook hier komen er niet zoveel mensen, maar het publiek dat er is, is erg geïnteresseerd en stellen volop vragen in de pauze. Gelukkig kunnen ze Nederlands verstaan, want de Duitse taal zijn wij helaas nog niet zo machtig. Actiepunt: opfriscursus Duits. Met een dikke voldoende op mijn examen voor Duits moet het toch niet zo heel lastig zijn om e.e.a. weer boven te krijgen en me goed verstaanbaar te maken in het Duits. Toch?
We spelen hetzelfde programma als ’s middags, maar met een enkele aanpassing, zodat we niet weer over de tijd heen gaan. Voorheen, enkele jaren geleden denk ik, zou ik hebben besloten Chopin niet meer te willen spelen na één slechte ervaring, maar ik denk er nu niet eens over na en zet het gewoon weer op de lessenaar. De kans is klein dat me hetzelfde gebeurt als vanmiddag. Het gaat nu gelukkig stukken beter en ik ben dik tevreden, over het hele concert. Fijn! Ondanks Chopin van de middag een goede start van het nieuwe seizoen.

Na het concert rijden we terug naar Deventer waar ik de auto pak en verder naar Meppel rijd. Dan slaat de vermoeidheid ineens toe (oja, alweer 32 weken zwanger; ik voel me nog zo fit dat ik het soms even vergeet…), maar gelukkig kan de radio hard aan, heb ik een zogenaamde nachtbril die echt goed werkt in het donker, ligt er nog een voorraad dropjes en kom ik zonder kleerscheuren en deuken thuis.

De volgende dag krijgen we een mail van de organisatie van Elst met daarin onder andere:
“Hierbij willen we jullie nogmaals bedanken voor het voortreffelijke concert dat jullie gisteren bij ons gegeven hebben.
De (helaas weinige) concertbezoekers hebben mogen genieten van een prachtig samengesteld programma dat vol dynamische effecten, zeer muzikaal en haarzuiver uitgevoerd werd. Ook de toelichtingen werden erg op prijs gesteld.
Ondanks dat het hier nooit een uitbundig publiek is, kunnen jullie verzekerd zijn van grote waardering.”

Wat fijn om te lezen! Ik ben tevreden over de eerste concerten en heb zin in komend jaar!