We wilden eens iets anders dan anders. Nou, dát is gelukt. En hoe!
In februari vragen we Renate Soer om ons te helpen bij het invullen van onze zomervakantie. We willen naar het buitenland, naar een bergachtig gebied, maar willen niet lang auto rijden en we willen ook niet vliegen. Met de trein lijkt ons wel wat. Naar meerdere plekken. Met bedden die lang genoeg zijn. Accommodaties met een wasmachine, vaatwasser en een buitenruimte die groot genoeg is om lekker buiten te zitten. Waar iets voor de kinderen te doen is. Een plek met mooie natuur, maar ook met cultuur. Tsjechië lijkt ons wel mooi.
Renate wordt enthousiast van onze wensen en gaat ermee aan de slag. Na het overleggen van verschillende opties qua vervoer en accommodaties is het uiteindelijke reisschema als volgt:
– Met de Nightjet van Amsterdam naar Wenen (slapen in de trein!)
– Twee dagen Wenen
– Met de trein naar Brno
– Vijf dagen Brno, verblijf in appartement midden in de stad
– Auto huren en daarmee naar het Reuzengebergte rijden, het noorden van Tsjechië
– Anderhalve week in een huisje op een Nederlandse camping in Januv Dul
– De auto in Praag inleveren
– Nachtje in Praag in een hotel vlakbij het station
– Overdag met de trein via Berlijn terug naar Nederland
Het klinkt fantastisch. Alle accommodaties voldoen aan onze wensen. Gereserveerde plaatsen in de treinen.
Vlak voor vertrek lees ik op Zoover wat recensies over de camping, Camping2000. Had ik beter niet kunnen doen. Mijn onderbuikgevoel geeft een twijfel aan. Ik merk het op, maar negeer het.
De slaaptrein
Op zondag is het dan zo ver: we gaan met de trein naar Amsterdam! Daar wachten we op de Nightjet die mooi op tijd arriveert. Maar wat is het warm! De klaargezette flesjes water koken bijna. Meer hé, de trein komt vers van het rangeerterrein; de airco moet vast even ‘opwarmen’. Helaas. De airco doet het niet in onze wagon en gaat het de eerste uren ook niet doen. We gaan alle vier op onze eigen manier met de warmte om. De een blijft als gehypnotiseerd in de coupé zitten; de andere zoekt een wagon met airco en zit daar op de grond. Als de zon helemaal onder is, de kinderen wel erg moe worden en het ook al best laat is, maken we onze bedjes klaar en proberen te slapen. We laten de coupédeur open, doen het gordijntje dicht en hopen dat we gaan slapen. Mijn net gekochte slaapmasker komt goed van pas: de lichten van de stations verlichten de coupé nogal. De trein hobbelt en schudt, remt en helt naar links, naar rechts, het matras (bank) is hard en smal, het kussen veel te dun. En oja, het is nog steeds heel.erg.warm. We dommelen wat in, en uiteindelijk – is het een uur of 3.00? – na een locomotiefwissel merken we dat het koeler wordt. De airco doet het! We hebben zelfs de dekentjes nodig om warm te blijven in bed. We slapen nog een paar uurtjes best goed!
Rond een uur of 8 wordt het ontbijt gebracht en tegen 10en zijn we in Wenen! Waar het warm is. Wárm. 36 graden om precies te zijn.
Wenen
Gelukkig kunnen we al inchecken in de kamer. Wat is het heerlijk om even te kunnen douchen na zo’n zweetnacht!
De rest van de dag zijn we in de stad. We kopen een ov-dagkaart, zien de highlights per voet en per tram (en verplaatsen ons ook per metro). In de stad zijn er volop waterpunten waar we onze flessen water bij vullen. En waterdamppunten waar vooral dochter afkoeling zoekt. Als de warmte echt te heftig wordt duiken we het Haus der Musik in, een leuk museum. Met airco. ’s Avonds liggen we met z’n allen op tijd in bed. Weinig slaap, de hitte en de gelopen kilometers hakken er goed in.
De volgende dag gaan we verder met ons rondje highlights. Ondanks de tram en metro leggen we ook vandaag zo’n 16 kilometer te voet af. Het is minder warm en ’s middags begint het zelfs te regenen.
Brno
We vervolgen onze reis in de ochtend naar Brno, anderhalf uur met de trein. In de trein krijgen we het bericht van Renate dat de accommodatie op de camping is overboekt. Oftewel: daar kunnen wij over vijf dagen niet terecht. De kinderen zijn even van slag, want die hadden zich erg verheugd op de camping met zwembad. Ik denk meteen aan mijn onderbuikgevoel. Wat Renate ook probeert bij de organisatie waar zij heeft geboekt: nee is nee. En dus moeten wij op zoek naar een andere plek. Of nou ja: Renate is al voor ons op zoek gegaan. Uiteindelijk komen we bij een accommodatie uit in Haj, in het Ertsgebergte tegen de Duitse grens. Daar kunnen we zes dagen verblijven. De laatste halve week is een zorg voor later.
In Brno hebben we een mooi ruim appartement midden in de stad, op de bovenste etage. Ook hier komt mijn slaapmasker goed van pas, want donker is het alleen als de zon helemaal onder is. En dat zijn minder uren dan ik nodig heb om te slapen…
De stad verrast ons: gemoedelijk, niet te druk, fijn om in rond te lopen. Er gebeurt van alles in deze dagen: een grote militaire parade met muziek om 8.00 uur ’s ochtends terwijl Bernd met de kinderen onderweg is naar de supermarkt om ontbijt te halen. Een Braziliaanse amateur drumgroep en later op de avond nog een professionele drumgroep, inclusief lichtshow.
We doen lopend de highlights in de binnenstad van Brno en nemen het openbaar vervoer naar het Bruno Family Park en het Vida wetenschapsmuseum. Het ov is erg goed geregeld.
Na het uitchecken op de laatste ochtend gaan we met de bus naar het vliegveld om de huurauto op te halen. Met een tussenstap in Beroun, iets onder Praag – waar ik als tiener met mijn ouders een paar keer ben geweest – komen we na vier uren aan in Haj.
Haj
Haj, een heus wintersportdorp waar in de zomer bijzonder weinig te beleven valt. Er zijn veel kabelbanen, maar er is slechts één open in de zomer. En die vinden we nu niet de moeite waard. Oberwiesenthal (Duitsland) is op 12 minuten rijden. Daar is wel van alles te doen: rodelbaan, kabelbaan, flyline, ritje met de stoomtrein.
We gaan een dag naar Karlovy Vary (mooi!) en Loket (ook mooi!). Met kennissen die toevallig in Oberwiesenthal op vakantie zijn gaan we een dag naar het Aquapark Klasterec. Zo hebben de kinderen hun zwembad en twee andere Nederlandse kinderen om mee te spelen.
Het huisje is fijn en ruim. We komen er goed tot rust. Gelukkig liggen er een paar handdoeken, want die hebben we dus niet bij ons. We kopen er een paar handdoeken bij en daarmee redden we ons die week wel. De noodzakelijke was probeer ik met afwasmiddel te wassen. Of het echt schoon wordt? Nee, maar wel weer wat frisser 😊
Halverwege de week hebben we contact met Renate over de bestemming van de laatste openstaande dagen. Er is bijzonder weinig vrij in de (wijde) omgeving van Praag dat in elk geval een buitenruimte heeft. Een vaatwasser, wasmachine, bedden die lang genoeg zijn en speelmaatjes voor de kinderen hebben we al van ons wensenlijstje geschrapt. Maar die buitenruimte is echt een eis. Zeker met dit weer, want het is al dagenlang rond de 30 graden. We hebben twee opties: toch in Praag of eerder naar huis. Dat laatste willen we niet – geen restitutie voor het eerder inleveren van de auto, nieuwe treintickets kopen en vooral ik wil de vakantie niet afbreken – en uiteindelijk vinden we een appartement in een buitenwijk van Praag dat ons wel oke lijkt. Het hotel in Praag dat al was geboekt voor de laatste nacht annuleert Renate voor ons.
Op zaterdag hebben we een reisdag. We moeten om 10.00 uur uit het huisje zijn en kunnen pas om 16.00 uur in het appartement in Praag. De rit van Haj naar Praag is 1,5 uur. We nemen een tussenstop bij de berg in Raná, halverwege. Dat blijkt een goede keuze, wat een mooi uitzicht hebben we daar bovenop!
Als we daarna op zoek gaan naar een supermarkt voor de broodjes komen we in Louny terecht. Dat blijkt een erg mooi oud stadje te zijn waar een roeiwedstrijd plaatsvindt. En we aan de oever van de Eger onze tijd kunnen ‘uitzitten’. Aan het eind van de middag rijden we Praag binnen.
Praag
Na het ruime huisje in Haj is het appartement in Praag even een stap terug. Alles is te klein, te kort en te laag voor Bernd. Ook hier hebben we geen wasmachine, dus ik blijf met de hand en afwasmiddel wassen. De witte shirts zijn inmiddels niet meer schoon te krijgen, maar ach, we zijn toch op vakantie. Thuis was ik alles wel weer wit… De kinderen hebben een slaapkamer en ons bed is het slaapbankje in de woonkamer. Dat dus ook smal, te kort, en ook te hard is. Maar: we hebben een buitenruimte dat relatief groot is, een parasol, amper last van wespen, supermarkt om de hoek, een tramhalte rechts voor de deur en een klooster met kloosterbier op 1 tramhalte afstand 😊 De auto mag in het weekend gratis in de straat staan, door de week moeten we betalen. Maar de kosten hiervoor vallen wel mee.
Vanuit dit appartement ondernemen we ook weer van alles. We kopen 2x een dagkaart voor het ov; zo blijft een stedentrip voor de kinderen ook nog leuk. We bekijken de highlights van Praag, wederom per tram of te voet, en verplaatsen ons regelmatig ook nog per metro. We bezoeken het museum Fantastickych Iluzi (optische illusies), wat grappig is, maar we hadden er meer van verwacht. Hamleys, de veel te dure speelgoedwinkel waar we natuurlijk niets kopen maar waar vooral de kinderen hun ogen uit kijken.
We hebben een zwemdagje en gaan een dag naar de dierentuin in Praag. Groot, mooi, maar na een paar uur hebben we het echt warm, hebben we voldoende dieren gezien voor een heel jaar en is het tijd om de auto in te leveren bij het centraal station. Ik heb afgelopen dagen steeds gereden, maar dit ritje in het centrum mag Bernd doen… net iets teveel verkeer voor mij. Het gedeelte op de parkeerplaats waar we de auto moeten neerzetten blijkt afgesloten te zijn. Iets met danger, maar wat de reden precies is…? Uiteindelijk vindt Bernd het kantoor in het station en vindt het mannetje ook de plek waar we de auto maar even geparkeerd hebben en ik met de kinderen ben blijven wachten.
Terugreis
Op donderdagochtend nemen we iets na 7.00 uur de tram en de metro naar het centraal station van Praag. De trein naar Berlijn is mooi op tijd en na vier uren zijn we in Berlijn. Daar hebben we ruim een uur overstaptijd, maar de trein komt niet! Vermoedelijk mag de trein niet binnen rijden door een verdacht pakketje op een ander station waardoor veel treinverkeer in Berlijn plat ligt. Als we van een medewerker horen dat wordt geadviseerd om de S-bahn naar Spandau te nemen en vanuit daar de ICE, twijfelen we geen moment en binnen no time zitten we in de S-bahn. Daar slaat de twijfel toe: doen we er goed aan? Of hadden we beter kunnen wachten? Komen we überhaupt wel thuis vandaag, of wordt het nog een nachtje Berlijn? Hoe zit het met onze gereserveerde plaatsen? We pakken de ICE richting Hannover. Zonder gereserveerde plaatsen, maar gelukkig vinden we hier en daar nog een plek en kunnen we deze 1,5 uur wel op een stoel zitten. In Hannover stappen we uit en wachten we op de trein die we oorspronkelijk hadden geboekt. Na twee uur komt de trein het station binnen rollen. Zo goed als leeg: het blijkt dat de trein Berlijn niet heeft kunnen bereiken. Onze gereserveerde plaatsen zijn dus nog beschikbaar en zo rollen we nog 2,5 uur rustig over de Duitse rails.
In Almelo zijn we net te laat voor de sprinter naar Zwolle. Maar wat is nu een half uurtje wachten op deze hele dag? Om 22.30 uur bereiken we uiteindelijk Meppel! Het was een lange dag, maar zoveel minder vermoeiend dan een dag in de auto!
We zijn erg blij dat we de vakantie door Renate hebben laten regelen. Zij heeft ons echt ontzorgd door contact te hebben met alle accommodaties waardoor wij totaal geen stress hadden tijdens de vakantie. Het aanvragen van compensatie van de airco die het niet deed en de vertraging die we hadden zal zij ook nog voor ons doen.
Op vakantie met de trein: we deden het voor het eerst, maar zeker niet voor het laatst! Zowel ’s nachts als overdag reizen is ons prima bevallen. De internationale treinen zijn goed, de wc’s zijn schoon, personeel is aardig. We ervaren minder reisstress, reizen met 1 koffer(tje) per persoon (in plaats van de hele kofferbak vol te stouwen) is heerlijk. En het is nog eens hartstikke duurzaam. De volgende keer willen we het liefst alles met het openbaar vervoer doen en dus geen auto huren.
In deze vakantie zat het een en ander tegen, maar onze vakantie is zeker niet verpest! We blijken best flexibel te zijn 😉 En: we hebben geen pech gehad met de auto, we hebben geen dokter of ziekenhuis hoeven bezoeken, we hebben niet onder een brug hoeven slapen, we zijn elkaar niet kwijt geraakt, we hebben geen slaande ruzie gehad. We hebben wat minder rust gehad dan we zouden willen, maar we kijken terug op een hele mooie vakantie!