Af en toe schrijf ik een verhaaltje in de zomer met een terugblik op onze zomervakantie. Voor wie een paar zomers wil lezen:
2016 Duitsland
2017 Zeeland en Limburg
2018 Luxemburg
2019 Duitsland en Oostenrijk
En de laatste in 2022: voor het eerst met de trein op vakantie, naar Oostenrijk en Tsjechië. Dat bevalt ons zo goed dat we meteen besluiten ook in 2023 de auto thuis te laten. In het najaar van 2022 gaan we ons oriënteren en komen al snel in Zwitserland uit. Ik boek ons ‘hoofdverblijf’ en Bernd de rest. Dat wil zeggen: de andere twee accommodaties en de treinreizen naar Zwitserland en weer terug naar Nederland.
De weersvoorspellingen zijn wisselend, waardoor we dus ook van alles in onze koffers stoppen: van regenjas en vest tot korte broek. We hebben één koffer en één rugtas en per persoon, dus kijken goed wat echt nodig is en wat we nog thuis kunnen laten.
Utrecht
Omdat we op zondag met de ICE vanuit Utrecht naar Bazel reizen en we niet zo vroeg vanuit Meppel in Utrecht kunnen zijn, vertrekken we op zaterdag al en slapen een nachtje in het NH hotel vlakbij het station. We boeken een familiekamer. Tegen 12 uur ’s nachts bel ik de receptie om aan te geven dat ik het feestje boven onze kamer niet kan waarderen. ‘Er zijn enkele minderjarigen in dit hotel; er zijn meer klachten geweest, we gaan er meteen naartoe.’ Gelukkig is het een half uur later stil. Om 6.30 gaat de telefoon; ik schrik me rot. ‘This is your wake-up call’. Ik wil niet gewake-upt worden als we pas om 8.36 de trein hebben! Verslapen hebben we ons in elk geval niet…
Op het station kopen we ontbijt en lunch en gaan we met de ICE en met één overstap in Duitsland naar Bazel. Eersteklas. Want dat is maar een paar euro duurder dan tweedeklas. Na een prima reis komen we tegen 15.00 uur aan in Bazel.
Bazel
In Bazel hebben we een appartement midden in de stad waar we enkele nachten verblijven. We komen er al snel achter dat Zwitserland écht duur is. Dat hadden we al begrepen, maar nu we de prijzen in de supermarkt en restaurants zien, besluiten we al snel dat het een vakantie wordt waarin we zelf veel gaan koken.
In Bazel vermaken we ons goed; we vinden het een fijne stad. We hebben een gastenkaart waarmee we gratis in het openbaar vervoer mogen. Daar maken we dan ook goed gebruik van. De avond voor de nationale feestdag (1 augustus) is het groot feest in de stad inclusief shows van de brandweerboot, muziek (brassband, bigband, alpenhoorngroep) en om 23.00 uur een vuurwerkshow! Op de feestdag zelf gaan we ’s avonds nog naar een wijk buiten het centrum waar een gemoedelijk feestje is met optredens van de plaatselijke circusvereniging en andere artiesten.
Op een regenachtige dag gaan we naar het vliegveld om vliegtuigen te spotten. En naar het Tinguely Museum, genoemd naar de ijzerkunstenaar Jean Tinguely, en staat vol met zijn kinetische kunst, van kleine tot enorm grote installaties. Tof om te zien.
Stöckli
Dan is het tijd om naar Stöckli te reizen, een treinreis van 2,5 uur, waar we een appartement hebben gehuurd van Nederlandse eigenaren. Het appartement ligt vlakbij een stationnetje waar je op de stopknop moet drukken, anders rijdt de trein het station voorbij. Het uitzicht vanuit het appartement is erg mooi en de eigenaren denken met ons mee en hebben wat buitenspeelgoed voor de kinderen klaargelegd. Ze hebben zelf een appartement naast de onze waar ze al hun vakanties verblijven. Ze kennen het gebied erg goed en kunnen ons dus ook van enkele tips voorzien. We zijn hier anderhalve week en zelfs op regenachtige dagen vermaken we ons goed (we zien gedurende deze anderhalve week de temperatuur overdag variëren van onder de 10 naar de 30 graden!). Wat maken we hier mooie uitstapjes! Zo doen we diverse wandelingen:
* In Lenk naar de Wallbachschlucht. Dit vinden de kinderen één van de mooiste wandelingen.
* In Lenk van Laubbärgli naar de Buhlberg. Vanaf het station in Lenk rijden we met een klein busje in 20 minuten 800 meter omhoog. Bovenaan is het koud en een beetje mistig. Staan we dan met onze iets te dunne kleding. Gelukkig komt het zonnetje er na een half uur bij en moeten we oppassen dat we niet verbranden. De route is af en toe best spannend door de vele regen afgelopen dagen waardoor het pad modderig is. Na ruim twee uur komen we bij het eindstation en gaan we weer met de bus naar beneden.
* In Zweisimmen de ‘Kalverstraat’: van de Rinderberg naar de Hornberg. Eenmaal aan het wandelen snappen we waarom deze wandeling zo wordt genoemd. Wat een mooie uitzichten, en blijkbaar is dit een wandeling die elke toerist daar doet.
* In Lenk op de Betelberg, rond het bergstation Leiterli. De marmottenwandeling valt ons tegen (ik denk dat onze kinderen er al te oud voor zijn), maar de wandeling naar het maanlandschap met kraters is wel erg mooi.
* Natuurlijk de Glacier 3000: een berg met sneeuw! Door onze kortingskaart zijn de kinderen gratis, wat een fijne meevaller is, want jeetje, dat wordt anders een dure dag. Dit keer nemen we voldoende kleding mee, want het kan wel eens fris zijn. Het is inderdaad fris, maar de zon schijnt volop, dus de zonnebrand is harder nodig dan de extra trui. Wat een lol hebben de kinderen, en wij, in de sneeuw! We vermaken ons goed.
Maar ook bezoeken we Gstaad, waar de rijken der rijken hun vakanties doorbrengen. Wanneer wij er zijn is het Menuhin Festival aan de gang. Kaarten voor concerten zijn verschrikkelijk duur, maar de concerten van de dirigentenacademie zijn gratis. Het toeval wil dat er op een dag ook een dergelijk concert is waar er een fluitconcert van Weinberg wordt gespeeld door de fluitiste Polina Peskina (oke, ik had van zowel de componist als de solist nog niet eerder gehoord…) en in hetzelfde concert delen van Beethoven 6 worden gespeeld. Karlijn heeft er niet zoveel zin in, dus we downloaden wat nieuwe boeken op haar ereader, zodat zij tijdens het concert kan lezen. ’s Middags worden we ook al getrakteerd op een buitenconcert van een projectorkest (brassband) dat in de hoofdstraat een concert geeft ter afsluiting van de projectweek.
Wanneer de weersvoorspellingen erg slecht zijn (hele dag regen en maximaal 12 graden) gaan we naar het zwembad in Lenk. Het buitenbad is érg koud (maar wel lekker, dus ik zwem wel een paar baantjes); het grote bubbelbad buiten is heerlijk warm. De kinderen vinden de glijbaan leuk en zo komen we ook deze dag goed door.
Op advies van de eigenaren gaan we met de bus naar de Iffigwaterval waar de kinderen onderaan in de beek kunnen spelen en wij in het gras kunnen zitten. De waterval is er inderdaad, maar het water stroomt zó hard door de beek dat het onverantwoord is om te spelen. Gelukkig vinden we een iets beschut plekje waar de stroming minder hard is. Het water is echter wel erg koud. De eerstvolgende bus gaat pas over een kleine twee uur, en aangezien we geen zin hebben om weer een eind te wandelen besluiten we om maar van deze tijd hier te genieten. Navraag bij de eigenaar levert op dat het water vroeger veel minder hard stroomde en zij en familie daar veel tijd hebben doorgebracht destijds. Het zal vast iets met klimaatverandering zijn.
De eigenaren hadden ons een maand eerder al bericht dat er een volks- und schlagerfestival zou zijn bij het restaurant recht achter het appartement. Als we wilden, konden we eerder vertrekken. Het leek ons geen reden om eerder weg te gaan, dus pakken we nog een avond Zwitserse cultuur mee van 17.00 tot 23.00 uur en daarna nog een dj tot diep in de nacht. De oordopjes die de eigenaar bij de fles wijn, chocola en zoutjes in het welkomstpakket had gelegd blijken ’s nachts geen overbodige luxe, alhoewel we het avondprogramma stiekem wel leuk vinden. Vooral de Oostenrijkse zanger Marc Pircher doet het leuk en zet een kwalitatief goed optreden neer. Niet onze stijl, maar het heeft wel wat. Bezoekers betalen 45 Franc entree, maar wij hebben vanaf ons appartement op de eerste verdieping zicht op het podium, dus een gratis avondje ‘uit’ 😊. Het is de afsluiting van onze vakantie op deze locatie. We zijn er anderhalve week geweest, maar zouden er langer kunnen zijn. Het is een locatie om te onthouden en om nog eens naar terug te keren.
Een supermarkt zit niet op loopafstand van het appartement, dus na een dagje uit doen we eerst de dagelijkse boodschappen voordat we met het treintje terug gaan. Dat gaat prima. Een bakkerij zit wel op loopafstand (1,3 km). We mogen ook de fietsen lenen van de eigenaren, maar dat blijkt niet nodig te zijn. We hebben tijdens ons verblijf een gastenkaart waarmee we in een straal van ongeveer een half uur gratis met al het openbaar vervoer kunnen.
Stans
Op de ochtend van vertrek worden we uitgezwaaid door de eigenaren. We nemen de trein naar Bern waar we de bagage in een locker doen. In zo’n twee uur hebben we de binnenstad en highlights gezien. We reizen verder naar Stans, een dorp in de buurt van Luzern. De laatste dagen van de vakantie brengen we door in een appartement dat weer vlakbij een station ligt. Ook hier worden we gastvrij onthaald met een uitgebreid welkomstpakket: chocola, kaas, huisgemaakte jam en veel koffie. Later krijgen we van de eigenaar ook nog yoghurt (gemaakt in de kaasboerderij waar ook de kaas vandaan komt en waar de eigenaar vrijwilligerswerk doet) en biedt hij ons nog producten uit de moestuin aan. Daarnaast krijgen we verschillende tips voor de omgeving én mogen we langer in het appartement blijven: uitchecktijd is 12.00 uur, maar omdat we met de nachttrein terug gaan, mogen we de hele middag nog blijven als we dat willen. Dat is pas gastvrij!
We zijn drie dagen in Stans. Op de zondag gaan we naar Luzern; de winkels zijn dan dicht en we hopen dat er dan geen bussen Chinese toeristen zijn gedropt (zoals in onze reisgids is aangegeven). Dat blijkt te kloppen: het is relatief rustig. Maar ook erg warm. Na de stadstour vinden we nog een stadsstrand waar we pootje baden. Ik heb altijd een hydrofiel doek in mijn rugtas zitten voor dit soort activiteiten: zo kunnen we met droge voeten weer de wandelschoenen in. Op de twee andere dagen gaan we twee bergen op. Eerst de meest toeristische: de Pilatus. In 30 minuten brengt de tandradbahn ons van 436 meter naar 2070 meter! Aan de andere kant van de berg gaan we met twee kabelbanen de berg weer af, nadat we eerst nog rodelen op de langste rodelbaan van Zwitserland. De dag erna gaan we met de funiculaire en de cabrio-kabelbaan (vet!) naar de Stanserhorn en maken we een van de mooiste wandelingen van de vakantie. Vinden Bernd en ik. De kinderen denken er anders over. We wandelen van de Stanserhorn naar Wirzweli, een wandeling van (in theorie) twee uur met een daling van 600 meter, waarvan het grootste gedeelte meteen aan het begin gedurende het eerste uur. Het is warm, we nemen af en toe pauze, genieten van het uitzicht en doen er zo’n drie uur over.
Terugreis
Op de laatste dag pakken we rustig in, bezoeken de highlights in het dorp Stans, maar zijn daar al snel klaar mee, omdat het erg warm is. We lunchen in het appartement en nemen begin van de middag de trein naar Zürich. De bagage laten we achter in een locker. Omdat we veel gelopen hebben afgelopen dagen kopen we een ov-dagkaart. Hiermee kunnen we een rondvaart maken (wat we dan ook doen) en onbeperkt van de tram gebruik kunnen maken (wat we dus ook doen). Het is erg warm, dus veel puf hebben we niet om de stad te bekijken tussen de hordes toeristen. We gaan uit eten in een Migros restaurant, een concept à la Ikea, waardoor uit eten financieel nog leuk blijft. Omdat Zwitsers ’s middags warm eten is het rond 18.00 uur erg rustig. En er is airco, dus we nemen de tijd. Na het eten is het buiten wat afgekoeld, zijn de winkels dicht en kan Bernd alsnog wat mooie gebouwen op de foto zetten. De rest van de tijd zitten we uit bij een fontein waar we onze voeten kunnen koelen.
Om 22.00 uur gaat de nachttrein vanaf Zürich terug naar Nederland. We weten na vorig jaar wat ons te wachten staat, maken onze bedjes op en rond middernacht slapen we alle vier zo goed als. De ene slaapt de hele nacht; ik ben zelf redelijk vaak wakker, maar word toch uitgerust wakker om 7.15 uur. Met een uur vertraging en helaas zonder ontbijt in verband met personeelstekort komen we om 9.00 uur aan in Arnhem en anderhalf uur later in Meppel. We kijken terug op een mooie vakantie.
Zwitserland is dus best duur, maar toch hebben we niet extreem veel geld uitgegeven. We zijn niet uit eten geweest (op de allerlaatste dag na), namen zelf lunch mee voor onderweg, hebben vooral veel water gedronken tijdens onze uitjes (dat kan prima daar; er zijn veel fonteintjes waar je flesjes met water kunt bijvullen). Van tevoren kochten we een Swiss Half Fare Card waarmee we 50% korting kregen op de treinreizen die niet bij de gastenkaarten in zaten en waarmee we korting kregen op kabelbanen. Bovendien reisden de kinderen gratis met de trein doordat wij zo’n kaart hadden en hoefden we in veel gevallen ook niet voor hen te betalen voor de bergbanen.