We hebben de jaarlijkse traditie van duo Puur – op tournee gaan – weer nieuw leven ingeblazen. Maar dit jaar ziet onze tournee er nét even anders uit dan de voorgaande edities in 2014, 2016, 2017, 2018 en 2019. Wanneer ik terugkijk op die eerdere tournees, valt me op hoe onze vriendschap in de loop der jaren is verdiept. We zijn niet alleen muzikaal, maar ook persoonlijk beter op elkaar ingespeeld. Misschien komt dat omdat we niet meer proberen om in te weinig dagen veel te veel concerten te proppen, of gewoon omdat we wijzer (lees: ouder) zijn geworden. Wie zal het zeggen?
Dit jaar pakken we het dus iets rustiger aan: geen zorgcentra, alleen kerken, en maar één nachtje weg van huis. En hoe dit allemaal tot stand kwam? De tournee viel ons gewoon in de schoot. Drie concerten op rij, alsof het zo moest zijn!
De aftrap is op zondagmiddag 25 augustus in de Oude Kerk in Soest. Een fijne plek, al is de kerk niet helemaal vol. Maar dat maakt ons niets uit. Soms is het juist fijner om voor een select gezelschap te spelen. Bovendien is mijn zusje er, en ze heeft haar zoontje van zes meegenomen. Hij vindt het uurtje klassieke muziek prachtig; missie geslaagd, zou ik zeggen 😊. De heen- en terugweg in de trein lees ik verder in het boek ‘Magisch brein, magisch hart’ van James Doty. Het staat al erg lang in mijn boekenkast, heb hem jaren geleden al eens gelezen, maar spreekt me nu veel meer aan.
De volgende dag, op maandag 26 augustus, haalt Annegreet me op en rijden we richting Harlingen. Op naar Terschelling! Na een ontspannen boottocht van twee uur zijn we er. We zetten onze spullen in de kerk in Hoorn, ploffen op het terras neer van het dichtstbijzijnde restaurant voor een diner en maken daarna nog een wandeling door de polder. We kennen de kerk al, de akoestiek ook, dus het inspelen voelt bijna als thuiskomen. Om 20.00 uur begint het concert en de kerk is lekker vol. Wat een feestje! En dan de bekende gezichten: mijn zus, een paar tantes, en zelfs een bekende uit Meppel. Die laatste komt al jaren naar Terschelling, maar hoe we elkaar nooit eerder hebben gezien, blijft een raadsel. Nog grappiger is dat mijn eerste vriendje (van héél lang geleden 😊) ook precies op dat moment op Terschelling is, alleen hoor ik dat pas twee dagen later van hem. Hij loopt zelfs een rondje om de kerk met zijn hond terwijl wij ín de kerk zijn. Jammer dat we elkaar mis zijn gelopen; het was leuk geweest als we elkaar daar, na jaren niet gezien te hebben, hadden getroffen.
Het concert zelf? Dat is heel fijn! We spelen op ons best, en de akoestiek is zo fantastisch dat ik er nog een tandje bovenop doe. Hier hoor je elke nuance, iets wat ik in zorgcentra vaak mis. Daar bespaar ik me soms maar de moeite… Reacties na afloop zijn hartverwarmend. Mensen vertellen ons dat ze geraakt zijn door de muziek, sommigen hebben zelfs een traantje moeten wegpinken. Ik vind dat wel bijzonder, zeker wanneer iemand dat ook nog komt vertellen.
Na het concert rijden we naar ons overnachtingsadres in Midsland, waar we warm worden ontvangen door Marrie, die haar huis openstelt voor Vrienden op de Fiets. Wij komen dan wel met de auto, maar toch zijn we meer dan welkom 😊. Slapen gaat wat moeizaam, dus na anderhalf uur plafondstaren grijp ik toch maar naar een Temazepammetje. De volgende ochtend worden we wakker van Marrie’s pianospel, een subtiele hint dat het ontbijt klaarstaat. En wat een ontbijt! Samen met vier andere gasten, die wél met de fiets zijn, genieten we van het uitgebreide ontbijt. Wat bijzonder om met wildvreemden aan tafel te zitten en binnen een uur persoonlijke verhalen te delen. Wat een mooie mensen die we voor even hebben mogen leren kennen!
Na het ontbijt pakken we onze spullen en rijden we naar het strand. Een grotere auto dan die van Annegreet zorgt voor wat schaduw, zodat de harp niet vol in de zon ligt. We genieten twee uurtjes van zon, zee en strand, en blijven ondertussen praten. We realiseren ons steeds meer hoe bijzonder onze vriendschap is. We kunnen werkelijk over álles praten, accepteren en respecteren elkaar volledig, en mogen dan ook nog eens samen muziek maken. Ik prijs me gelukkig met Annegreet in mijn leven.
Rond het middaguur nemen we de boot terug en zet Annegreet me in Meppel af.
Op woensdagmiddag 28 augustus sluiten we de tournee af met een concert in de Oude Kerk in Borne. Dit concert is wat korter, slechts een half uur, en voor we het weten, is het alweer voorbij. Maar ook hier zijn bekende gezichten in het publiek; zo leuk dat ze zijn gekomen!
Tijdens deze concerten besef ik dat dit misschien wel een van de eerste keren is dat ik écht niet bezig ben met wat het publiek van ons vindt. We spelen wat we kunnen, als een super-ingespeeld duo, en hebben echt iets te bieden. Dat ik daarvoor 41 jaar moest worden… Nou ja, beter laat dan nooit! Deze tournee smaakt weer naar meer. Eens zien of we volgend jaar weer zo’n (mini)tournee kunnen plannen. Wie weet, misschien breiden we het wel uit of wordt het een tournee in weer een andere vorm!